Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT)

Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT), 20. yüzyılın ikinci yarısında psikoterapiye kazandırılmış, düşünce kalıpları, davranışlar ve duygular arasındaki etkileşime odaklanan bir yaklaşımdır. Bu yöntemin en büyük katkısı, bireylerin olumsuz düşünce kalıplarını fark etmelerine ve bu düşünceleri yeniden yapılandırarak daha sağlıklı davranışlar geliştirmelerine olanak sağlamasıdır. Albert Ellis ve Aaron Beck gibi öncüler tarafından geliştirilen BDT, "düşüncelerimiz duygularımızı, duygularımız ise davranışlarımızı şekillendirir" temel ilkesine dayanır.

BDT'de bireyler, özellikle günlük yaşamlarında kendilerini kötü hissettiren veya işlevselliklerini kısıtlayan düşünce ve inançlarını inceleyip değiştirmeyi öğrenirler. Bu terapi yaklaşımında "şemalar" veya "temel inançlar" olarak adlandırılan çocuklukta edinilmiş kalıplar önem taşır. Örneğin, bir sınavı başaramayacağını düşünen birey, sınava kaygı ve güvensizlikle yaklaşır. BDT, bu gibi olumsuz ve abartılı düşünce kalıplarını yeniden şekillendirerek kişinin daha gerçekçi, olumlu ve motive edici düşüncelerle ilerlemesini sağlar.

Teknikler ve Kullanım Alanları:

·       Şemalar (Temel İnançlar): Çocukluktan kalan negatif inançların ve şemaların incelenmesi.

·       Davranışsal Ödevler: Danışanın hayatına pozitif düşünce ve davranışları entegre etmesine yönelik.

·       BDT, özellikle depresyon, anksiyete ve stres yönetiminde etkilidir ve Yale Üniversitesi ile King’s College London’da yapılan araştırmalar, BDT’nin uzun süreli ve hızlı sonuçlar sunduğunu ortaya koymaktadır.

Kullanım alanları:    Depresyon, Anksiyete Bozuklukları, Travma Sonrası Stres Bozukluğu (TSSB), Obsesif-Kompulsif Bozukluk (OKB), Yeme Bozuklukları, Bağımlılıklar, Bipolar Bozukluk,

BDT, farklı psikolojik bozukluklara uyarlanabilir yapısıyla, klinik ortamda yaygın olarak tercih edilir.